Porto - Demo Blog 5

Philosophy has been an area based on questioning and curiosity, which, in its structure, meets people's desire to "know" for centuries. Man is an entity that wants to know and strives in this way, and this effort is possible with reason. Philosophy is that man tries to understand and illuminate the universe through reason. It uses the human mind to create a number of behavioral changes in itself, which is covered by education. In this context, it is an undeniable fact that there is a close relationship between education and philosophy. When it comes to education, many philosophers have directly or indirectly reconciled their philosophies with education. Two of them are Socrates and Plato. Socrates and Plato studied education in terms of philosophy. Socrates believed in the power of education and knowledge and glorified the mind in this way, he identified with virtue and knowledge, and Plato continued these views of Socrates, causing them to be criticized by Nietzsche. Socrates argues that as a moral philosopher, a moral life can bring happiness to man, but this is also possible in a rational way. His successor, Plato, also supports socrates' views. At this point, Nietzsche opposes the human being being beings. Because according to Nietzsche, the only way to treat a person as a mental being is to push his feelings aside. Such a situation is unacceptable to Nietzsche. A man is as much a presence of emotion as he is a mind being. From this point of view, Socrates' philosophy based on "happiness=virtue=reason" is not possible for Nietzsche. According to Nietzsche, happiness is more about instinct than reason. At this point, the reason for Nietzsche's criticism of Plato is that, as in Socrates, the mind is synonymous with virtue and virtue with happiness.

Education, Philosophy, Reason, Morality

Felsefe, sorgulama ve merak üzerine temellenen, yapısı itibariyle insanların asırlardır “bilme” arzusunu karşılayan bir alan olmuştur. İnsan bilmeyi isteyen ve bu yolda çaba sarf eden bir varlıktır ve bu çaba akılla mümkündür. Felsefe de insanın akıl yoluyla evreni anlamaya ve aydınlatmaya çalışmasıdır. İnsan aklını kullanarak kendisinde bir takım davranış değişikliği oluşturur ki bu da eğitimin kapsamına girer. Bu bağlamda eğitim ve felsefe arasında sıkı bir ilişki olduğu yadsınamaz bir gerçektir. Eğitim dendiğinde birçok filozof doğrudan ya da dolaylı olarak felsefelerini eğitim ile bağdaştırmışlardır. Bunlardan ikisi Sokrates ve Platon’dur. Sokrates ve Platon eğitimi felsefe açısından irdelemişlerdir. Sokrates’in eğitimin ve bilginin gücüne inanması ve bu yolda aklı yüceltmesi, erdemle bilgiyi özdeş kılması, Platon’un ise Sokrates’in bu görüşlerini devam ettirmesi, Nietzsche tarafından eleştirilere maruz kalmalarına neden olmuştur. Sokrates bir ahlâk filozofu olarak ahlâklı bir yaşamın insana mutluluk getireceğini ancak bunun da akılsal bir yolla mümkün olduğunu savunmaktadır. Onun ardılı olan Platon da Sokrates’in görüşlerini desteklemektedir. Bu noktada Nietzsche, insanın sadece akılsal bir varlık olarak ele alınmasına karşı çıkmaktadır. Çünkü Nietzsche’ye göre insanın sadece akıl varlığı olarak ele alınması, onun duygularını bir kenara itmek anlamına gelmektedir. Böylesi bir durum Nietzsche açısından kabul edilemez. İnsan bir akıl varlığı olduğu kadar duygu varlığıdır da. Bu açıdan bakıldığında Sokrates’in “mutluluk=erdem=akıl” bazlı felsefesi Nietzsche için mümkün değildir. Nietzsche’ye göre mutluluk akıldan çok içgüdüyle ilgilidir. Bu noktada Nietzsche’nin Platon’a yönelik eleştirilerinin nedeni de Sokrates’de olduğu gibi, aklın erdemle, erdemin de mutlulukla özdeşleştirilmesine yöneliktir.

Eğitim, Felsefe, Akıl, Ahlâk